
ဦးဇဋိနှင့် ဦးပဏ္ဍိ
နိုင်ငံရေး အလှုပ်အရမ်းတွေကြောင့် တက္ကသိုလ်တွေ ရက်ရှည်ပိတ်သည့်ကာလ ဆွေမျိုးတဦး၏ ဆက်ပေးမှုနှင့် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား မောင်ဘုန်းလည်း ထိုကျောင်းတိုက်မှာ သင်္ကန်းစည်းဖြစ်သည်။ မောင်ဘုန်း၏ ဘွဲ့နာမည်က “ဦးပဏ္ဍိ” ဖြစ်၏။ ကျောင်းမဖွင့်သေးသည်အထိ လေး၊ ငါး၊ ခြောက်လ ဝတ်မည်ဟု မောင်ဘုန်း တဖြစ်လဲ ဦးပဏ္ဍိက အားခဲထားသည်။
ဦးဇဋိက ကျောင်းတိုက်သို့ ဦးပဏ္ဍိ မရောက်မီ သုံးလလောက် ကြိုရောက်နှင့်သည်။ ဘယ်လို အဆက်အသွယ်နှင့် ရောက်လာ သီတင်းသုံးသည်ကိုတော့ ဦးပဏ္ဍိ မသိ။ ဦးဇဋိက မောင်ဘုန်း ခေါ် ဦးပဏ္ဍိကို တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားကနေ လာဝတ်တဲ့ ဦးပဉ္ဇင်းလေးဟု အရောတဝင် မေးပြော ဆက်ဆံသည်။
ဦးဇဋိကို ကိုရင်တွေ၊ ဦးပဉ္ဇင်းငယ်တွေက ရှောင်ဖယ် ရှောင်ဖယ် လုပ်ကြတာ ဦးပဏ္ဍိ သတိထားမိသည်။ ဦးဇဋိက သက်ကြီးဝါကြီး ကျောင်းထိုင် ဆရာတော်၊ တိုက်အုပ်ဘုန်းကြီးတွေနှင့် အဆင်ပြေသော်လည်း အများစုဖြစ်သည့် ကိုရင်ကြီး၊ ကိုရင်ငယ်တွေနှင့်က သိပ် ထိထိတွေ့တွေ့ မရှိသဖြင့် ထီးတည်းကြီးလို ဖြစ်နေသည်။
ပြောရလျှင် နယ်သားချင်းတူ၊ စကားဝဲတာချင်းတူ၊ တပါးအကြောင်း တပါးသိသည့် ကိုရင်ကြီး၊ ကိုရင်ငယ်၊ ဦးပဉ္ဇင်းငယ်တွေနှင့် သူက သတ်သတ်စီလို ဖြစ်နေတတ်သည်။
ဦးဇဋိက မနက် အာရုံဆွမ်းစားပြီးလျှင် ကိုရင်ကြီး၊ ကိုရင်ငယ်တွေ ဆွမ်းခံ မထွက်မီ စာတဝါ ပို့ချသည်။ ထို့နောက် စာဝါဖြုတ်ကာ အပေါ် ခြုံထည်ပတ်လျက် ကျောင်းပြင်ထွက်သွားတတ်သည်။ ၁၀ နာရီ၊ ၁၀ နာရီခွဲလောက် ရောက်မှ သူ့ထုံးစံအတိုင်း လက်နောက်ပစ်၊ ကွမ်းကို အံကြိတ်ငုံကာ ပြန်ကြွလာတတ်သည်။
နေ့ဆွမ်းစား၊ တရေးတမော ကျိန်း (အိပ်) ပြီးလျှင် ဘောပင်တချောင်း၊ စာရွက်တွေနှင့် တကုပ်ကုပ် အလုပ်ရှုပ်နေတတ်သည်။ တချို့ရက်တွေဆိုလျှင် နေ့ခင်းမကျိန်းဘဲ တကုပ်ကုပ်နှင့် ရေးလိုက်၊ ခေါင်းကုတ်လိုက်၊ စဉ်းစားလိုက် လုပ်နေတတ်သည်။
Continue reading