အချစ်စစ်တခု၏ ဘာသာဗေဒ
(ဒီဝတ္ထုတိုကို ၂၀၀၉ တုန်းကတည်းက ရေးပြီး တင်ပြီးပြီ။ ဖောင့်အပြောင်းအလဲကြောင့် အခုတော့ ပြန်ဖတ်လို့ရချင်မှ ရမယ်။ မျက်ရှုကလည်း သုံးမယ်ဆိုတာနဲ့ အရင်အပိုင်းလိုက်တွေကို ဆက်လိုက်တယ်။ သူတို့တည်းထားတယ်ဆိုပေမယ့် ဘယ်နားတွေ ဖြတ်တောက်တယ်ဆိုတာတော့ မသိဘူး။ အခု မြန်မာသရီးဖောင့်နဲ့ ထပ်တင်လိုက်တယ်။ အခုရေးထားတာဟာ အားလုံးတကယ့် အဖြစ်အပျက်တွေချည်းပဲ။ သင်ကာ)
(၁)
ကျနော့်ရှေ့တည့်တည့်တွင် ယဉ်၏ အမျိုးသားထိုင်နေသည်။ နံဘေး တဖက်တချက်တွင် ယဉ်နှင့် ယဉ်၏ ယောက္ခမတို့ ထိုင်နေသည်။ အလယ်တွင် ထမင်းဝိုင်းရှိသည်။ ကျနော်က ယဉ့်အမျိုးသားကို ဖျတ်ကနဲ ကြည့်သည်။ ထိုလူက မရိပ်မိသော်လည်း ယဉ်က ကျနော့်အကြည့်ကို သိသည်။ ကျနော့်အကြည့်တွင် ငါ့ထက် သူက ဘာ သာသလဲဟူသော နာကျည်းသည့် အတွေးကို ယဉ်က အလုံးစုံဖမ်းမိအောင် ပါးနပ်သည်။ တကယ်က ရုပ်ရည်မသာသည့်တိုင် မိန်းမတစ်ယောက်အတွက် ဘဝအာမခံချက်ပေးနိုင်မည့် ပစ္စည်းဥစ္စာဓနတော့ ထိုလူက ကျနော့်ထက်သာပါသည်။ ရင်သည် စူးကနဲ နာသည်။
ဟင်းခွက်ကို လက်အနှိုက်တွင် ထိုလူနှင့် လက်ဆုံသည်။ တကယ်ဆိုလျှင် ယဉ့်ကို ကျနော် ဟင်းခပ်ထည့်ပေးချင်ပါသည်။ ရင်ဘတ်သည် ပိုမိုစူးရှ နာကျင်သောကြောင့် ထမင်းစားပွဲမှ ထလိုက်သည်။
ကျနော် ဗြုန်းကနဲ လန့်နိုးလာသည်။ ကျနော့်ရင်သည် အိပ်မက်ထဲက ထမင်းဝိုင်းမှာ ယဉ်နှင့် တွေ့ခဲ့သည့်အတိုင်း နာကျင်နေဆဲဖြစ်သည်။ ယဉ်နှင့် ကျနော် မတွေ့တော့တာ ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုနီးပါး ရှိတော့မည်။ ကျနော့်ရင်ထဲမှ ယဉ်သည် မနေ့တနေ့က အတိုင်းလေးပဲ ရှိနေပါသည်။ အချစ်ထက် ငွေကြေးကို ဦးစားပေးရွေးချယ်သွားသော၊ သာမာန်မိန်းကလေးတို့၏ ထုံးစံအတိုင်း ဘဝအာမခံချက်ကို ဦးစားပေးသွားသော ယဉ့်ကို ကျနော်သည် မနာကျည်းနိုင်။ ထိုစဉ်က ဆင်းရဲချို့တဲ့လွန်းခဲ့သော ကိုယ့်ဘဝကိုသာ ကျနော် နာကျည်းနေမိသည်ကလည်း ထူးဆန်းပါသည်။ စိတ်မနာနိုင်လောက်အောင်ပင် ယဉ့်ကို ကျနော်ချစ်ပါသည်။ ယဉ် ကျနော့်အပေါ်မှာ အတော်ကလေး ရက်စက်ပါသည်။ အနိုင်ယူပါသည်။ လှည့်စားပါသည်။ သို့သော် ကျနော် ချစ်နေမိသေးသည်။
