အင္တာဗ်ဴး (From The Voice Weekly)
`ဆန္ေ၀တယ္။ သမီးမွာ ခ်က္စရာ အိုးမရွိလို႔ မယူဘူး။ ဆန္ျပဳတ္ေ၀ရင္ေတာ့ သြားေတာင္းျပီး သမီးတို႔ မွ်စားတယ္´
နာဂစ္မုန္တိုင္းမွ အသက္ရွင္လြတ္ေျမာက္လာသူ လပြတၱာျမိဳ႕နယ္ ပန္းျငိမ္းေက်းရြာမွ အသက္ ၁၁ အရြယ္ မိန္းကေလးငယ္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျခင္း
ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းသူ။ ။ျမႏွင္းေအး
The Voice Weekly, Vol.4/No.31
ေမလ ၂ ရက္ေန႔က ျမန္မာႏိုင္ငံေအာက္ပိုင္းသို႔ ၀င္ေရာက္တိုက္ခတ္ခဲ့ေသာ နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္း မုန္တိုင္းေၾကာင့္ လူဦးေရ ေသာင္းဂဏန္းမ်ားစြာ ေသဆံုးျပီး သိန္းဂဏန္းမ်ားစြာ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့အေျခအေန ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ရသည္။ မုန္တိုင္း၏ ဗဟိုခ်က္မျဖင့္ ၀င္ေရာက္တိုက္ခတ္ခံခဲ့ရေသာ ဧရာ၀တီတိုင္းတြင္ အထိအခိုက္ အပ်က္အစီး လူအေသအေပ်ာက္မ်ားျပားခဲ့ရာ လပြတၱာျမိဳ႕နယ္ ပန္းျငိမ္းရြာမွ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ေမာင္ငယ္တစ္ဦးေသဆံုးကာ ညီမႏွင့္ အျခားေမာင္ငယ္တို႔ကို ေစာင့္ေရွာက္ရန္ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ပုခံုးလႊဲ တာ၀န္ယူခဲ့ရျပီး မိဘမဲ့ ျဖစ္ခဲ့သည့္ အသက္ ၁၁ ႏွစ္အရြယ္ မေအးေအးစိုးႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းထားမႈကို ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။
Voice : သမီးနာမည္နဲ႔ ေနတဲ့ ေက်းရြာ နာမည္ေလး ေျပာပါဦး။
AAS : သမီးနာမည္က ေအးေအးစိုးပါ။ လပြတၱာျမိဳ႕နယ္နဲ႔ အေတာ္ၾကီးေ၀းတဲ့ ပန္းျငိမ္းေက်းရြာ တာထိပ္မွာေနပါတယ္။
V : မိသားစု ဘယ္ႏွေယာက္ရွိလဲ။
AAS : ေျခာက္ေယာက္။ သံုးေယာက္ရွင္တယ္။ အေဖရယ္၊ အေမရယ္၊ ၁၀ ႏွစ္ေမာင္ေလးရယ္ မုန္တိုင္းထဲမွာ ေသသြားတာ။ အေဖ့အေလာင္းပဲ ျပန္ေတြ႔တယ္။ ေဆြမ်ိဳးေတြလည္း အားလံုးေသကုန္တယ္။
V : အသက္ရွင္ေနတဲ့ ေမာင္ေလးနဲ႔ ညီမေလးရဲ့ အသက္နဲ႔ နာမည္ ေျပာျပေပးပါဦး။
AAS : ညီမေလးက ေအးျမမြန္၊ ၆ ႏွစ္ရွိျပီ။ ေမာင္ေလးက ရဲထက္ေက်ာ္၊ ၃ ႏွစ္ပါ။
V : သမီးေက်ာင္းတက္လား။
AAS : မတက္ဘူး။ သမီးေအာက္က ၁၀ ႏွစ္ေမာင္ေလးက ေက်ာင္းတက္တယ္။ သမီးက အေမေကာက္စိုက္ရင္ ေမာင္ေလးထိန္းေပးရတယ္။
V : မုန္တိုင္းတိုက္တဲ့ ေန႔က ျဖစ္စဥ္ သမီးသိသေလာက္ ေျပာျပပါလား။
AAS : အဲဒီေန႔က သမီးတို႔ ေမာင္ႏွမ ေလးေယာက္ရယ္၊ အေမရယ္ အိမ္မွာ ရွိေနတယ္။ မုန္တိုင္းမတိုက္ခင္ အေမက အေဖ့ဆီ ဆန္သြားယူတာ။ အေမလည္း ျပန္ေရာက္ေရာ မုန္တိုက္းတိုက္တာပဲ။ ေလမုန္တိုင္းေၾကာင့္ သမီးတို႔ အိမ္ၾက
းျပိဳသြားေရာ။ ျပိဳလည္းျပိဳေရာ အေမက အေဖ့ကို သြားေခၚမယ္ဆိုျပီး သမီးတို႔ကို ထားခဲ့တာ။ သူမ်ားအိမ္က အေဒၚၾကီးေတြ အိမ္ျပိဳေတာ့ ေျပးၾကတာလည္းျမင္ေရာ သမီးတို႔ေမာင္ႏွမေလးေယာက္လည္း ထြက္ေျပးၾကတယ္။ သမီးေမာင္ေလးကို လူၾကီးတစ္ေယာက္က တံတားမက်ိဳးဘူးဆိုျပီး ညာေခၚသြားတာ ေသသြားတယ္။ မိုးခ်ဳပ္ေလ ေရက တက္လာေလပဲ။ သမီးတို႔လည္း မေျပးတတ္ေတာ့ဘူး။ သစ္ပင္ေပၚတက္တာ ဘယ္လိုမွ တက္လို႔မရဘူး။ ေနာက္ဆံုး သမီးတို႔ ေရထဲမွာ ျမဳပ္လိုက္ ေပၚလိုက္နဲ႔၊ ပန္းျငိမ္းက ဦးၾကီးတစ္ေယာက္က သမီးတို႔ကို ကုန္းေပၚတင္ေပးတာ။ တင္ေပးျပီး သူ႔ကို လွိဳင္းက ရိုက္ခ်သြားတာ ေရထဲက ျပန္ေပၚမလာေတာ့ဘူး။ မိုးလင္းမွ အေလာင္းေတြ႕တာ။
V : သမီးတို႔သံုးေယာက္ အတူတူေျပးတာလား။
AAS : ဟုတ္တယ္။ သမီးတို႔သံုးေယာက္ မခြဲဘူး။ သမီးေမာင္ေလးကိ္ု သမီးပိုက္ျပီး လက္တစ္ဖက္က ညီမေလးကို ကိုင္ထားတာ။ သမီးလက္ မလႊတ္ဘူး။ ေသေသရွင္ရွင္ဆိုျပီး ကိုင္ျပီးေျပးတာ။
V : ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းမွာ ပန္းျငိမ္းကလူေတြ ေတြ႕လား။
AAS : ေတြ႔တယ္။ ပန္းျငိမ္းက တစ္ရြာလံုးပါသြားတာ။ လူရာေက်ာ္ရွိတာ ၁၂ ေယာက္ပဲ ရွင္တယ္။ ၁၂ ေယာက္ထဲမွာ မိန္းမက သမီးတို႔နဲ႔ဆို သံုးေယာက္ပဲ အသက္ရွင္တယ္။ ကေလးထဲမွာလည္း သမီးတို႔ သံုးေယာက္ပဲ အသက္ရွင္တာ။ ပန္းျငိမ္းက ေဆြမ်ိဳးေတြ အားလံုးေသတယ္။
V : ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းေရာက္ျပီး သမီးတို႔ကို ဘာေတြ ေ၀ေပးလဲ။
AAS : ဆန္ေ၀တယ္။ သမီးမွာ ခ်က္စရာ အိုးမရွိလို႔ မယူဘူး။ ဆန္ျပဳတ္ေ၀ရင္ေတာ့ သြားေတာင္းျပီး သမီးတို႔ မွ်စားတယ္။ သမီးက ၅၀၀၊ သမီးညီမေလးနဲ႔ ေမာင္ေလးက တစ္ေယာက္ ၂၅၀ နဲ႔ တစ္ေန႔တစ္ေထာင္ရတယ္။ ရတာ မၾကာေသးဘူး။ သမီးေမာင္ေလးကို ပိုက္ဆံရွိရင္ မုန္႔၀ယ္ေကြ်းတယ္။ ထမင္းေန႔တိုင္း စားရပါတယ္။
V : ေမာင္ေလးကို ေဆးခန္းလာျပတာလား။
AAS : ဟုတ္တယ္ရွင့္။ ေမာင္ေလး ေနမေကာင္းလို႔ ဆရာမလာျပတာ။ ဆရာမေပးတဲ့ ဓာတ္ဆားေရေတာင္ မကုန္ေသးဘူး၊ မေန႔ညကမွ စျဖစ္တာ။ တစ္ခ်ိန္လံုး အန္ေနတာ။ မနက္က်ေတာ့ ေမာင္ေလးက မုန္ဆိုင္ကို လက္ညွိဳးထိုးေပမယ့္ သမီးမွာ ပိုက္ဆံမရွိေတာ့ ၀ယ္ မေကြ်းႏိုင္ဘူး။ ခုတစ္အား အန္ေနလို႔ လာျပတာ။
V : သမီး ဘာေျပာခ်င္လဲ။
AAS : သမီးလား၊ မသိဘူး။ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္း မသိဘူး။ အေဖ၊ အေမေရာ ေဆြမ်ိဳးေတြေရာ ေသကုန္ျပီ။ စဥ္းလည္း မစဥ္းစားတတ္ဘူး။ ခုေပးတာစား၊ ရွိတာ၀တ္တယ္။ ညီမေလးနဲ႔ ေမာင္ေလးကို သမီးတတ္ႏိုင္သမွ် ကာကြယ္ေပးမယ္။ သမီးတို႔ကို ဆရာမက လာေခၚမယ္တဲ့။ ခု ဆရာမက အကၤ်ီလက္ရွည္ ၀မ္းဆက္တစ္စံုရယ္၊ ေမာင္ေလးအတြက္ ေစာင္ရယ္ အကၤ်ီၤရယ္ ၀ယ္ေပးတယ္။ လူၾကီးေတြက ေျပာေတာ့ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ သမီး ဘာမွ မလုပ္တတ္ဘူး။
(ဒီအင္တာဗ်ဴးေလးကိုစဖတ္တုန္းကလည္း ငိုရတယ္။ ပို႔စ္တင္ဖို႔ စာရိုက္တုန္းကလည္း မ်က္ရည္က်ရတယ္။ က်ေနာ္တို႔တတ္ႏိုင္သမွ် ေရရည္အတြက္ ကူညီသြားဖို႔၊ လ
ဴတဲ့ ကူတဲ့ အရွိန္ကို မေလွ်ာ့ၾကဖို႔ ဒီေနရာကေန တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ ။ သင္ကာ)
Like this:
Like Loading...
