ကြ်ႏ္ုပ္ႏွင့္ ဟင္းေမႊသည့္ ေယာက္မ (၂)
တဖန္ အင္ေဖာ္ေမးရွင္းကို မဆအင္တန္ေပးသည့္ မုခစာအုပ္တည္းဟူသာ ေဖ့စ္ဘုတ္ကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီးလွ်င္ စာအုပ္ပံုကို ေမႊေလရာ ဖတ္လက္စတန္းလန္းျဖစ္သည္ဟု လွ်ပ္စာအုပ္ဓာတ္ျပား ကင္ဒဲလ္က ျပေသာေၾကာင့္ မေနာမယ ျမသက္လယ္ကို ဖတ္ျပန္၏။ အလြန္တရာ ေခါင္း႐ႈပ္ေသာေၾကာင့္ ေဗဒင္၊ လကၡဏာမ်ားကို ေက်ာ္ခ်ရာ စာအုပ္ၿပီးျပန္၏။
လွ်ပ္စာအုပ္ဓာတ္ျပား ကင္ဒဲလ္ကို ေမႊသည့္ အခါ၌ ဖတ္ေနသည္ဟု ငႏုေခ်ာင္း ကိုယ္ေတာ္ Ashin Vilasaggalankara ကို ေျပာကာ ဆက္မဖတ္ျဖစ္ေသာ ေဝါဟာရတၳ ပကာသနီကို လည္းေကာင္း၊ လံုးေတာ္ ဆရာေတာ္၏ ပကိဏၰက ဝိသဇၨနာက်မ္းမ်ားကို လည္းေကာင္း၊ ဝါပိုလာ ရာဟုလာ၏ သီရီလကၤာ ဗုဒၶဘာသာသမိုင္းကို ဆရာေတာ္ ေကလာသ ဘာသာျပန္သည့္ စာအုပ္ကို လည္းေကာင္း၊ သခင္ဘေသာင္း ဘာသာျပန္သည့္ သူခိုးအာမက္ ဝတၳဳကို လည္းေကာင္း၊ မင္းသိခၤ၏ မေနာမယ ကိုပီတာကို လည္းေကာင္း ဟိုစာမ်က္ႏွာ၊ ဒီစာမ်က္ႏွာ လွန္ကာ ေဖာေရွာ ဖတ္ထားသည္ကို ရွက္ဖြယ္ရာ သတိျပဳမိေလေတာ့၏။
သို႔ေသာ္ မေတာက္တေခါက္ျဖင့္ မ်ားစြာ လူလံုးျပခ်င္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ ေအာ္စကာ ဖြန္ ဟင္ႏူဘာ၏ ပါဠိ စာေပ လက္စြဲက်မ္းကို လည္းေကာင္း၊ လန္ဒန္ ပါဠိအသင္း၏ ကတ္တေလာက္ကို ရွိမွ ရွိေစေတာ့ဟု လည္းေကာင္း၊ ေမဘယ္ ဘုတ္၏ ျမန္မာျပည္မွ ေရွးဦး ပါဠိသဒၵါ ဆရာမ်ားဟူေသာ စာအုပ္၊ ေဆာင္းပါးတို႔ကို လွ်ပ္စာအုပ္ဓာတ္ျပား ကင္ဒဲလ္သို႔ ထည့္ရျပန္၏။
တဖန္ ဘယ္ေလာက္ မွတ္မွတ္ ေမ့တတ္ျပန္သည့္ သဂၤဇာေပါင္းခ်ဳပ္ ဥပမာသမူဟဂီရကၠမ စာအုပ္ကို လည္း ထည့္ကာ အဆံုးသတ္၏။
အခ်ဳပ္ကား ဤဂါထားသည္သာ ႏွလံုးသြင္းရန္ သင့္၏ဟု မုိက္လံုး ဆက္ႀကီးမိေတာ့သတည္း။
ယာ၀ဇီ၀မၸိ ေစ ဗာေလာ၊ ပ႑ိတံ ပယိ႐ုပါသတိ။
န ေသာ ဓမၼံ ၀ိဇာနာတိ၊ ဒဗၺီ သူပရသံ ယထာ။
ေယာက္မသည္ ဟင္း၏အရသာကို မသိသကဲ့သို႔ မိုက္သူသည္ အသက္႐ွည္သမွ် ကာလပတ္လံုး ပညာ႐ွိကို ဆည္းကပ္ေစကာမူ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို မသိႏုိင္။
Even if a fool associates with someone wise throughout his life, he never knows the path of wisdom (Dhamma) as the spoon never knows the taste of the soup.
Satire
All posts tagged Satire
ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ဤရက္မ်ားအတြင္း စိတ္ကူးေပါက္ရာ စာအုပ္မ်ားကို ဖတ္ေလ၏။ ဇာတ္လမ္း စရင္းကိစၥမွာ မင္းသိခၤ၏ ပေရာ္ဖက္ဆာ ေဒါက္တာ ဆိတ္ဖြား႐ုပ္ရွင္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဝတၳဳကို ျပန္ဖတ္ျခင္း ျဖစ္ေလ၏။ ရန္ကုန္-ေတာင္ႀကီး ညခရီးတြင္ ယင္းစာအုပ္ ၿပီးေလ၏။
မအဲဆီသို႔ ေရာက္ေသာအခါ MYTH ဆိုေတာ့ စာအုပ္ငယ္ကို စာအုပ္ပံုထဲတြင္ ေတြ႔ရာ ဖတ္၍ အားမရသျဖင့္ ဘာသာျပန္ခ်င္ရာ ျပန္ေလ၏။ (သူကမူ သူ႔သူငယ္ခ်င္းဆီက ငွားထားၿပီး ေမ့ေနတာဟု ဆို၏။ မည္သို႔ဆိုေစ ဖတ္ၿပီးသည္အထိ တြမ္ထားဦးမည္ဟု ေအာက္ေမ့ကာ မည့္သည့္အခါကမွ ထြက္ေပၚျခင္း မရွိႏိုင္ေသာ စာအုပ္အိပ္မက္ကို မက္ကာ ဘာသာျပန္ ျပန္၏။)
“ေခတ္သစ္ သိပၸံပညာဆိုတာကလည္း ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ၊ လက္ေတြ႔ မ်က္ေတြ႔ ေလ့လာမႈေတြကို လုပ္ၾက၊ အေျဖထုတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသာေရး၊ ဒ႑ာရီကိစၥေတြကို ေလ့လာဖို႔၊ ေျဖရွင္းေပးဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သိပၸံနည္းက် ဒ႑ာရီလို႔ ေျပာရင္ကိုပဲ သူ႔စကားနဲ႔သူ က႑ေကာစ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ေခတ္သစ္က ဖန္တီးေပးလိုက္တဲ့ နဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႔ ဃရာဝါေသာ ကိစၥမ်ားေျမာင္ လူတို႔ေဘာင္ရဲ႕ လက္ေတြ႔က်မႈၾကားမွာ ရွိႏွင့္ၿပီးသာ ဒ႑ာရီဟာ ခံုရံုးတင္ တရားစီရင္ ခံေနရတဲ့ သေဘာ ေရာက္ေနပါတယ္” စသျဖင့္ မူရင္းတြင္ မပါသည့္ ဘာစကား အေၾကာင္းအရာေတြပါ ရီးတီးယားတား ဘာသာျပန္ကာ ကြန္ျပဴတာ ဘုတ္အုပ္တြင္ ေလွ်ာက္ေရးကာ ေဆ့ဗ္လုပ္ေလေတာ့၏။
ေနာက္တရက္ မအဲတို႔ မိဘအိမ္သြားသည္တြင္ အၾကားအျမင္မ်ားေသာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ဒုတိယ အေဖသည္ သဘင္အေၾကာင္းကို ေျပာ၏။
စာအုပ္စင္တြင္ ေမႊေသာအခါ သဘင္ဝန္ ဦးႏု၏ စာအုပ္ကို ေတြ႔ေလရာ ငွားလည္း မငွားခ်င္ေသာေၾကာင့္ ဝိခ္ခန္႔ ပိတ္ရက္တြင္ လွိမ့္ပိမ့္ဖတ္ေလရာ ရင္သား တဖက္ကိုလႈပ္ျခင္း၊ တင္တဖက္ကို လႈပ္ျခင္း စာေသာ ေရွးေခတ္ ဆက္ဆီ ဒန္႔စ္ကို လည္းေကာင္း၊ ေရွးကတည္းက ေကာ္ပီ သီခ်င္းလုပ္ရာတြင္ ျမဝတီမင္းႀကီးႏွင့္ တြဲဖက္မွာ (ကြ်ႏ္ုပ္အႀကိဳက္) ျပင္စည္မင္းသားႀကီး ျဖစ္သည္ဟု လည္းေကာင္း၊ ဂရိတ္ဖိုးစိန္ေလာင္း ေမာင္စိန္ကို ပြဲသြင္းသူေတြ ေခါင္းပံုျဖတ္သျဖင့္ မ်က္ႏွာျဖဴ ပုလိပ္ဂတ္ ကိုယ္ရံေတာ္ျဖင့္ပင္ ေနရေၾကာင္းမ်ားကို လည္းေကာင္း ထိုင္ခ်ည္တလွည့္၊ ထခ်ည္တလွည့္၊ ေမာ့ခ်ည့္တလွည့္ ဖတ္ရာ ဆံုးခန္းတိုင္၏။
(ဆက္ရန္)
“နာဂစ္ဥပေဒနဲ႔ ေန႔ခ်င္းႀကီး အစိုးရမင္း၊ ဝန္မင္း၊ အမတ္မင္းေတြ”၊ “ပုဆိုးဝတ္၍ လႊတ္လိုက္သည္ေတြ” က အလံုးႀကီးေတြ ေျပာတဲ့အခါ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္က မင္းတုန္းမင္းကို ေျပာထည့္တဲ့ စကားကို သြားသြား သတိရတယ္။
ထမီပံုၾကားက တရားစကား ေျပာမေနနဲ႔ ဆိုလားပဲ …။
အဲေလာက္ ေတြးေခၚေမွ်ာ္ျမင္ၿပီး သိေနရင္လည္း အရင္ေခတ္မွာ အစက တၿပံဳလံုးႀကီး ဘာလို႔ ေမွ်ာလိုက္ေနခဲ့ေသးလဲ … ေမွ်ာလိုက္ခဲ့မိရင္လည္း ဘယ္လို ခံယူခ်က္ေတြနဲ႔ ေျမနိမ့္ရာ အလံဝင္စိုက္ကူခဲ့သလဲ … အလံဝိုင္းစိုက္ၿပီးေတာ့လဲ ဘယ္လို အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ မွိန္းၿပီး အဆီရစ္ေနခဲ့ၾကေသးလဲ … ။
ၿပီးေတာ့ ေခတ္နဲ႔ခ်ီ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ဟာ ေကာ္ဖီခြက္ ေမွာက္က်၊ ေသာက္ေရအိုး က်ကြဲတာ မဟုတ္ဘူး။ လူ႔အသက္ေတြ … ဘဝေတြ … မိသားစုအလိုက္ စေတးရမႈေတြနဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာပါ။ “အပ္ခ်ေလာင္း” လုပ္လို႔ မရဘူး …။
အခုမွ “နာဂစ္ဥပေဒနဲ႔ ေန႔ခ်င္းေျပာင္း ဝန္မင္း၊ အမတ္မင္းေတြ”၊ “ပုဆိုးဝတ္၍ လႊတ္လိုက္သည္ေတြ” က ဒီလို အလံုး အေျမာက္စား၊ အလန္စားႀကီးေတြ ေျပာေနတာ ေတြ႔ရေတာ့ ေခ်ာလဲေရာထိုင္လို႔ အမ်ားက ျမင္ၾကတာ မဆန္းပါဘူး။ ဘယ္လိုပဲ ရွင္းျပသည္ျဖစ္ေစ၊ ခုခံကာကြယ္သည္ ျဖစ္ေစ ျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ ကမၼအလုပ္ေတြက ေၾကပ်က္မသြားဘဲ အရိပ္ကေတာ့ လိုက္ေနဦးမွာပါပဲ …။ အဲဒီေတာ့ ရွင္းျပေနရဦးမွာပါပဲ …။ ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈေတြခ်ည္းပါပဲ …။
ေခတ္နဲ႔ စနစ္ကို ဥံဳဖြခ်င္ရင္လည္း ျပည္သူေတြက ပိုက္ဆံေပး၊ အခ်ိန္ေပး၊ အေညာင္းခံ၊ အညာခံၿပီး ၾကည့္ေနၾကတာဆိုေတာ့ သတိရသင့္ၾကပါတယ္ …။ ပရိသတ္ေဘးမွာ ေျပာင္းဖူးကေန အုတ္ခဲအထိရွိတယ္ …။ ခ်ိဳမိုင္မိုင္ကေန တဆင့္တက္ၿပီး ကျပပါ … (ကရင္ေတာ့ ေမ်ာက္ဖိုးစိန္ထက္ သာပါေစ)။
(ဒီေန႔ ေဖ့စ္ဘုတ္ကို လိုက္ဖတ္ၿပီး ေရးခ်င္စိတ္ေပၚတာကေတာ့ ေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္းပါပဲ …)
ဘဘက သူမ်ား အညွာေတြခ်ည္း ကိုင္ခဲ့တာေပါ့
ဒါေပမယ့္ အခု အႏုပညာကို ခ်စ္တယ္ …
(ပန္းခ်ီကားေတြေရာ … ေကာ္ဖီပါ လႊတ္ခ်စ္တာ)
ဝါးတီး မေပးခဲ့ဘူး
အခု ထမင္း ေရာင္းေနတယ္ …
(ကားေရေဆးခိုင္းသူနဲ႔ … ခံုသုတ္ရတာနဲ႔ … စိတ္အေတာ္ ေလွ်ာ့ရတာကလား)
ေသနတ္ေတြ ေအာက္မွာ
စာေရးႀကီး စစ္စစ္ပါခင္ဗ်ာ
အခုအခါ သမၼတ လုပ္ေနပါတယ္ …
(ႀကံရာပါ အေၾကြးဆပ္ဖို႔ ဟိုအစိုးရဆီ မ်က္ႏွာခ်ိဳ ေသြးရ … ကိုယ့္ေအာက္က လူေတြ မႏိုင္လို႔ မ်က္ႏွာပ်က္ရ)
ဒီႏိုင္ငံထဲမွာ နန္းေတာ္ႀကီးနဲ႔ေနတာ
အခုအခါေတာ့ ေဟာဟိုနားမွာ ေတာထြက္ၿပီး ေနတယ္
ကိုယ္ေတာ္ႀကီးကို မျပစ္မွားၾကကုန္လင့္ …
(မႏုႆတၱဘာေဝါ ဒုလႅေဘာ … အကုန္လံုးလည္း ေဖ်ာၿပီးၿပီတဲ့)
ေအာက္လႊတ္ေတာ္ေနာ္
ေနာက္က ပစ္ေဆာ္လိုက္ရင္ ေကာ့သြားမယ္
ေရာ့ … လာထား အေပးအယူ …
(မိမိကေတာ့ ဒီမိုကေရစီ ေလဒီနဲ႔ ေပါင္းၿပီတဲ့)
ဒီမိုကေရစီေနာ္
ဒီလို ေလဒီကမွ လုပ္ႏိုင္မွာ
အေျခခံ ဥပေဒဟာ ခ်ဳပ္႐ိုးျပဳတ္ …
(ငုတ္တုတ္ေနတဲ့ ကေလး ၂၅ ေယာက္ကို ဆန္ျပဳတ္တိုက္မတဲ့)
သံခ်ပ္ထိုးမယ္ … ေပၚလစီေျပာမယ္
သေဘာမွာ ညိ … အေျပာမွာ ထိရွ
သုမန ေက်ာမွာက ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ …
(ကဗ်ာမခ်ိဳ … စာမခ်ိဳ … အဂၢရိယတ္ထိုးရမယ့္ ကိုယ္ေတာ္ေတြတဲ့)
(ျမွဳပ္ကြက္မ်ား ဆက္၍ ခ်န္ထားသည္။ ေရးရမွာ ပ်င္းသည္။ ေရးရင္ အရွည္ႀကီးပဲမို႔ … နိဂံုးကို ပို႔ၿပီ)
(ေခါင္းကိုင္ ဖခင္ႀကီးက ေတြးသည္မွာ …)
သနားဖို႔ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ေကာင္ေတြကြာ
ငါ့ဆို
ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ
စာဖတ္ေနသူႀကီးပဲ နာမည္ ထြက္သကြ
အဟက္အဟက္ …
ဤသို႔ျဖင့္ ေဇာက္မနက္ေသာ္လည္း
(မနက္တိုင္း ဘုရားဖူး၍ ေနေလသည္)
ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ဟု ေခၚသည္။
ဘုရားစူး ျမန္မာျပည္ ျဖစ္ပါသည္။
သင္ကာ
ေမ၊ ၂၀၁၃
ကာတြန္း – ဟန္ေလး (ျမန္မာတိုင္းမ္)
ကခ်င္ စစ္ပြဲအေၾကာင္း သတင္းေရးၾက … ေျပာၾက … အလကားရတဲ့ ဆိုရွယ္ မီဒီယာေတြမွာ ဆဲၾကတဲ့အခါ ကြဲျပားတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ၊ လြဲေခ်ာ္တဲ့ ျဖစ္ပ်က္ေနပံုေတြကို သတိထားမိတယ္။
-အရင္ စစ္အစိုးရကလည္း ဖိႏွိပ္ေနက် … အက်င့္မေပ်ာက္ေသးတာဆိုတဲ့ အတိတ္က အိပ္မက္ဆိုးေတြနဲ႔ အရိပ္ထိုးထားတဲ့ စစ္တပ္ကို ေၾကာက္တဲ့ အျမင္ …။
-အစိုးရက အားႀကီးတယ္ … ကခ်င္တိုင္းရင္းသား ဘက္က အားနည္းတယ္ဆိုတဲ့ … ႀကီးႏိုင္ငယ္ညွဥ္းမူကို လက္မခံလိုတဲ့ အျမင္ …။
-တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ တဒါဇင္ေက်ာ္မွာ တဖြဲ႔တည္းခြ်န္ၿပီး ကခ်င္က တိုက္ေနတာ၊ KNU ေတာင္ ေနျပည္ေတာ္တက္ၿပီး ကရင္ ဂမ္နန္စတိုင္လ္ ကေနၿပီ၊ ကခ်င္ဘက္က ဘယ္လိုလဲဆိုတဲ့ … သီအိုရီအျမင္ …။
-ရထားလမ္း မိုင္းခြဲတယ္၊ ဓာတ္တိုင္ၿဖိဳတယ္၊ စစ္တပ္ ေထာက္ပံ့ေရး လမ္းေၾကာင္းကို ျဖတ္တိုက္တယ္ … ဒါဟာ မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ ဆိုတဲ့ အစိုးရတပ္ဖက္က အျမင္ …။
-တိုက္ပြဲေတြ ထျဖစ္ေတာ့ ကခ်င္ဘက္က မီဒီယာေတြကို တဦးစီ တာဝန္ယူမႈနဲ႔ ေျဖရဲတယ္ … ေျပာရဲတယ္ …။ အစိုးရတပ္ဘက္က ၿမံဳစိစိနဲ႔ ဘာမွ မသိရ … ေျပာခြင့္ရသူေတြလည္း ဘာေျပာရမွန္းမသိ … တာဝန္ရွိသူ ၿငိမ္းကိုယ္စားလွယ္ႀကီး ကိုယ္ႏိႈက္က ဘာမွ မေျပာႏိုင္ (ေဆး႐ံုေတာင္ တက္လိုက္ရေသး) … ဆိုေတာ့ … ျပည္သူေတြက ဘာကို ယံုရမွန္းမသိေတာ့တဲ့ ဝါဒျဖန္႔မႈနဲ႔ မပြင့္လင္းမႈၾကား ျပႆနာမ်ား …။
-ဘယ္သူ ဘာလိုခ်င္ဆိုတာ သိလ်က္သားနဲ႔ “လက္နက္တံခြန္ … မိုးသို႔ခြ်န္ၿပီး … ေကာင္းကင္ တမြတ္ … ဒံုးက်ည္လႊတ္လည္း … အီးပါရင္ ဖင္မခြ်တ္တဲ့ အထာေတြ” နဲ႔ … ေဘးလြတ္ရာကေန အမိန္႔သရမ္းၿပီး … ေဒသခံ ေတြေရာ … တျခား မိုင္းေထာင္ ဗံုးခြဲ ဓားစာခံေတြေရာကို မငဲ့ဘဲ … ငါတေကာ ေကာေနတဲ့ ႏွစ္ဖက္ ေသနတ္အာဏာရွင္မ်ား …။
-အဲဒီ ေကာင္းကင္ တမြတ္ ဖင္မခြ်တ္ၾကတာကို ငဝက္က ဒဏ္ခံမလားလို႔ ဒါ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ေၾကာင့္၊ ဒါ ကာခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လိႈင္ေၾကာင့္၊ ဒါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေၾကာင့္၊ ဒါ ဝန္ႀကီး ဦးေအာင္မင္းေၾကာင့္ဆိုၿပီး ခ်ီးစုမယ့္ ပုဇြန္ေခါင္းကို လိုက္ရွာေနၾကေသာ … ပုဇြန္ေခါင္းခ်ီးစု သီအိုရမ္ သမားမ်ား …။
-ဆိုရွယ္ မီဒီယာေပၚမွာ “မျမင္ရေလ အာေခ်ာင္ေလ” စစ္ပြဲမ်ား …။ (အခု ကိုယ္လည္း ဒီလို အာေခ်ာင္ျခင္းအားျဖင့္ ဒီအထဲ ပါတာပဲ)
ျပန္သံုးသပ္ေတာ့ ႏွစ္ဖက္စလံုးက “မုန္းတိုင္းက ထန္ထန္ … ဒီမိုကေရစီက ႏုႏုမွာ … အူႏု ကြ်ဲခတ္ၿပီး …. လဥ ၾကမ္းညပ္ေနၾကတာ” …။ အဲဒီထက္ ယဥ္ေက်းေအာင္ေတာ့ မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး။
သင္ကာ
၁၈ ဇန္န္ဝါရီ၊ ၂၀၁၃
Wonder and Expectation Digital Art - Wonder and Expectation Fine Art Print - Cassandra Donnelly
မသိန်းစိန်ကို ပြောပေးပါ
(ဆရာနိုင်ဝင်းဆွေ၏ ဝတ္ထုခေါင်းစဉ်ကို ကျနော် ခိုးချပါသည်။)
မသိန်းစိန်မှာ ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် လင်ပစ်မ ဖြစ်သည်။ ဖောသွပ်သွပ်နှင့် လူတကာ အော့နှလုံးနာသော ကိုသန်းရွှေက မူးမူးနှင့် ကျောရရုံကြံပြီး ပစ်သွားသဖြင့် ရိုးရိုးလင်ပစ်မတင် မဟုတ် … နှစ်ချီနာ၊ အရပ်နာ လင်ပစ်မ ဖြစ်သည်။
အရပ်က ဒီလို ပြောဆိုနေသည့်အထဲ ဟိုဘက်ရပ်ကွက်က အဆီပြန်နေတဲ့ ပေါက်ဖော်နဲ့ ထိသဲ့သဲ့ရိသဲ့သဲ့ ဖြစ်ကြပြန်သည်။ ပေါက်ဖော်၏ မယားငယ် ဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်နေတာကလည်း လုံးပါးပါးနေပြီ။ လူမွှေးလူရောင် မပြောင်။
ဘယ်သူနဲ့ရမှန်းမသိတဲ့ မောင်ဒီမိုဆိုတဲ့ သားကလေးကြောင့်သာ အရပ်က ခွင့်လွှတ်ထားကြခြင်းဖြစ်သည်။ မောင်ဒီမိုကိုတော့ အရပ်က ချစ်သည်။ ပေးကမ်း ကျွေးမွေး သနားကြသည်။ မောင်ဒီမို ရှေ့ရေးကို ပူပင်ကြသည်။
