ကဗ်ာ မၿပိဳ္င္ျခင္း …

ၾကည့္ ခိုင္းရင္ မရ
ညွိႏိႈင္း ျပင္ၾကလည္း
အသိအတိုင္း မတြင္လွလို႔
ျပည့္ဝိုင္း ျပင္ပ …

အရွိအတိုင္း ယွဥ္မရ
ပကတိ သမိုင္းတင္ၾကေတာ့ …
ကဲ … က်ဳပ္ကိုပဲ
ငတိ ႐ိုုင္းတယ္ ထင္ၾကဦးမလားဗ် …

သင္ကာ (ေရေနာက္)

(တမဒ ကဗ်ာ ဖိတ္ေခၚပြဲ ေတြ႔လို႔ ေမာင္မိုးပြင့္ (ေရၾကည္) စတိုင္လ္နဲ႔ စပ္မိပါတယ္ …

“ေကာင္းရင္ မေရးနဲ႔ (သိုု႔မဟုုတ္) ရွည္ေသာ ကဗ်ာျဖစ္၍ မဖတ္ၾကပါႏွင့္”

“ေကာင္းရင္ မေရးနဲ႔ (သိုု႔မဟုုတ္) ရွည္ေသာ ကဗ်ာျဖစ္၍ မဖတ္ၾကပါႏွင့္”

မင္း … (မင္းဆိုုတာ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုယ္ ေျပာတာ)
ေကာ္မရွင္နာ မင္းႀကီးနဲ႔လည္း ေတြ႔ၿပီးၿပီ …
ေဘာ့မာေလနဲ႔ ေျပာတာလည္း ၾကားၿပီးၿပီ …။
ေရွ႕က ၁၂ မ်ိဳး ဟင္းခ်ိဳထဲလည္း
ရာသီစာ ပိုးမ်ိဳးစံု ခုုန္ဆင္းၿပီးၿပီ …
ကိုုေအာင္ေက်ာ္ကလည္း အဲဒါကိုု အသားစံုအျဖစ္ က်ိဳၿပီးၿပီ …
ဟင္းအိုုးကိုု ကုုန္းအခ် …
သူ႔မ်က္စိ အတုုကပါ ဟင္းအိုုးထဲ ခုုန္ဝင္ …
အိုု … အသင္ေလာက …
ရီရတယ္ဆိုုတာတြဟာ
တကယ္ေတာ့ မရီရပါ …။
(ရီ၏ စာလံုုးေပါင္း အမွန္မွာ ရယ္ ျဖစ္သည္။)
ထုုိေန႔ ဤေန႔က မနက္ပိုုင္း ေနျဖာ
ညေနမွာ မိုုးက်
ပူျပင္းျခင္းက ကန္ထရိုုက္ရေနတယ္
လွတယ္လိုု႔ ေျပာရမွာလည္း ခက္ပါဘိ မပန္းမံႈ
တြံေတးသိန္းတန္ အငံုုစိတ္ေတြက
စပါးကိုု အနီစိုုက္ေၾကာင္း ေျပာျပၾကတယ္ …။
ေရြးေကာက္ပြဲ၏ ၿငိမ္သက္ျခင္းကိုု ေျပာပါ …
လက္သန္းမ်ား၏ သက္ေသတည္မႈကိုု လိပ္ျပာလံုၾကပါ …
လူေတြဟာ ကိုၿငိမ္းေမာင္ကိုု စိတ္နာၿပီး
မျမဝင္းကို ဝင္ကယ္ၾကတယ္ …။
ေကာင္းကင္ဟာ ဒီ့ထက္ပိုုျပာတယ္ …
ေျမျပင္ဟာ ဒီ့ထက္ ပိုုမာတယ္ …
အဲဒီ ႏွစ္ခုုၾကား ယံုုၾကည္ခ်က္ေတြက
ဆြဲ ကပ္ႏိုုင္ေလာက္ေအာင္ ခိုုင္မာေသးရဲ႕ …
ေမာ္လ္ဒိုုက္နဲ႔ ကေနဒါ
ဒီမွာ ေရႊ႕ထားတာ မဟုုတ္ဘူး …
ေမ့ထားတာေတြကေန ဖုုတ္ဖက္ခါ ထလာတာ …။
ႏွစ္ ငါးဆယ္ အိပ္မက္
အသစ္တရားေတြရဲ႕ အတိမ္အနက္ကိုု
အျဖစ္တရားေတြနဲ႔ ခ်ိန္စက္ေနပါတယ္ …။
သင္ကာ
၁၄၊ ႏိုုဝင္ဘာ၊ ၂၀၁၅

Kooe Art Studio (b)

ယုဇနၿမိဳ႕ေတာ္ …
ေရညွိတက္ အခန္းမ်ား …
ေရလႊမ္းတဲ့ လမ္းေတြ …
အရက္တပုလင္း …
၁၀ သိန္းတန္ ပန္းခ်ီကားနဲ႔ ဝမ္းေရး ၁ သိန္း …
ကုလားဝဲ တံတား …
လူမသိ သူမသိ ဝိဥာဥ္လြင့္ အေရာင္ အတၱမ်ား …။

မူႀကိဳတက္မယ့္ သမီးေလးအတြက္ စကတ္တထည္ …
ေငြျဖစ္ဖို႔ အတြက္ ေဆးျပန္အုပ္လိုက္ရေသာ ပန္းခ်ီကားမ်ား …
မာနနဲ႔ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္တထုတ္ …
အေတြးအေခၚနဲ႔ ျမည္းေသာ ေဆးလိပ္တိုတထြာ …
မိုဒီဂလ်ာနီနဲ႔ ခင္ေမာင္ရင္ …။

ဝင္ခ်င္သလိုဝင္ ထြက္ခ်င္သလို ထြက္ေသာ ေနမ်ား … လမ်ား …
ေဆးမ်ားမ်ား ကြမ္းယာတယာ …
နာေရးေၾကာ္ျငာတခု …
ကိုေက်ာ္သူ မေခၚအားဘူး
ပန္းခ်ီကားေရာင္းၿပီး အသုဘခ်မလို႔ပါ …
အႏုပညာ အသီးသီးမွာ
ေသၿပီးမွ ေစ်းႀကီးတတ္တာ …
ပန္းခ်ီရဲ႕ က်ိန္စာလား …
ထမင္းတလုပ္ စုတ္တခ်က္ ဘဝမ်ား …။

အရက္တပုလင္းကို ေသမင္းထံက ဆြဲလုထားရ …
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားက မငိုႏိုင္ မရယ္ႏိုင္ …။

စသည္ျဖင့္ စသည့္ျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ …
ရင္ထဲမွာ မခြဲရေသးတဲ့
ဇာတ္ညႊန္း အစိမ္းလတ္လတ္ေတြေပါ့ …

သင္ကာ

Poem-Untitle

“…………………………………”

က်က္သြားတဲ့ အနာဒဏ္ရာေတြဟာ
စိတ္ထဲမွာ
ေပ်ာက္သြားတာမ်ိဳး
မဟုတ္ဘူး …။

ဒီေလွထဲ ကိုယ္တေယာက္တည္းလား
ဆိုေတာ့လည္း
မဟုတ္ဘူး …။

အတိတ္နဲ႔ ပစၥဳပၸန္ဟာ
သတ္သတ္ဆီလား
ဆိုေတာ့လည္း
မဟုတ္ဘူး …။

ဝါးၿပီး မ်ိဳခ်တာလည္း
ခ်ိဳလို႔ မဟုတ္ဘူး …
ဝါးၿပီး ေထြးထုတ္တာလည္း
ခါးလို႔ မဟုတ္ဘူး …။

ႏိုင္ငံေရးမွာ
ျမွားဦးဆိုတာ
ခ်ိန္ထားတဲ့အေပၚပဲ မူတည္ သတဲ့ေလ …။

တည့္သလား မတည့္သလား
ခါးခ်င္လည္း ခါးလိမ့္မေပါ့ …။

သင္ကာ
၃၁ ၾသဂုတ္ ၂၀၁၅

Kooe Art Studio (a)

ပန္းခ်ီကားေတြကို ၾကည့္တယ္ …
ၾကာနီကန္ ဆရာေတာ္ ၾကားနာတယ္ …
မိုးသံေတြ နားေထာင္တယ္ …
သမီးေလးကို သခ်ၤာသင္တယ္ …
ဂ်က္ ဒင္နီယယ္ဖြင့္တယ္ …
ႏို္င္ငံေရးစကား မေျပာရ …။

ကမာၻတခုမွာ
ကဗ်ာတခုခုေတာ့ ရွိတယ္ …။

အေရာင္ႏွင့္ စုတ္တံမ်ား …
စကားလံုးႏွင့္ က်မ္းဂန္မ်ား …
ထုသားေပသားက် ျဖတ္သန္းမႈႏွင့္ လူမ်ား …
တေနရာမွာဆံုဖို႔ ပ်ံသန္းသြားေနၾကတုန္း …။

ကမာၻတခုမွာ
ကဗ်ာတခုခုေတာ့ ရွိတယ္ …။

သင္ကာ
၁၆ ဇူလိုင္ ၂၀၁၅

သိမႈေဗဒမ်ား

ဒုတိယအေခါက္ ဖတ္တဲ့
အာရင္ဘတ္ရဲ႕ စာအုပ္က
က်ဳပ္အခ်ိန္ေတြကို ခိုးခိုးသြားတယ္ …

ဒါေပမယ့္
စကားလံုးေတြရဲ႕
အေရာင္ေျပာင္းမႈေတြက္ို ျမင္ေနရလို႔
သိမႈေဗဒေတြကို လိုက္ဖမ္း …

တျပစီတိုင္းမွာ …
သူ႔ခ်ည္းပဲ လြမ္းေနေတာ့
မခက္လား …

သင္ကာ
(ဒီေန႔ ေစာေစာ)

လူအ အိပ္မက္

“လူအ အိပ္မက္”

ေခါင္းထဲမွာ သတင္းအခ်က္အလက္
လက္ဖ်ားမွာ ကာလာအေရာင္
သုေမာင္ရဲ႕ အရက္စီးရီး
အျမည္းျဖစ္ေနတဲ့ အီလ်ာ အာရင္ဘာ့ဂ္
ညတညမွာ
တထပ္တည္းက်ေနတယ္ …

က်ည္ဆန္ … အခရိုက္လစ္
ႀကဲျပစ္ ဘီယာ
သာယာမႈ အညြန္႔က်ိဳးေသာ အေမွာင္
ရေထာင္က ထေရ (ရြာေထာင္က ထန္းရည္)
က်ိဳးေၾကမႈ ကတိ
ျပင္ႏိုင္မွ ရွိမယ့္ ပညာ
ျမန္မာျပည္မွာ
သေရာႀကီးခိုင္းေနတုန္းတဲ့…

တထပ္တည္း က်ခ်င္တယ္
သေရာႀကီးခိုင္းေနတုန္းတဲ့ …

သင္ကာ
(တခုေသာ ေန႔ရက္)