“ဇာတ္ခံု”

“ဇာတ္ခံု”

ဇာတ္လမ္းတို႔သည္
ေဝဝါး၍ သြား၏ …။

မွတ္ဥာဏ္တို႔သည္
မက်က္တက်က္ ေက်ာက္ျဖစ္႐ုပ္ၾကြင္းမ်ားသာ …။

ထိုခဏ ဤခဏသည္
ထိုဘဝ ဤဘဝလည္း ျဖစ္ေပသည္ …။

ခ်စ္ျခင္း တေဆာင္း မသစ္မီ
မုန္းျခင္း ပ်ိဳးခင္းတခု ရာသီကုန္ပါၿပီ …။

စိတ္ကူးမ်ားကို ဂေဟဆက္၍ မရပါ
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ား ခ်ိတ္ဆက္ရန္ကား
ထို႔ထက္ ပိုခက္ခဲသည္သာ …။

သံသရာခရီးဆိုတာ
တရံတခါ ညည္းခ်င္းေတြ
အဖန္တရာ တီးခတ္ထားတဲ့ ဂီတလို
ညီမွ်ျခင္း တခုေပးခ်င္တယ္ …။

သင္ကာ
ႏိုဝင္ဘာ ၂၀၁၆

Advertisements

ကဗ်ာ မၿပိဳ္င္ျခင္း …

ၾကည့္ ခိုင္းရင္ မရ
ညွိႏိႈင္း ျပင္ၾကလည္း
အသိအတိုင္း မတြင္လွလို႔
ျပည့္ဝိုင္း ျပင္ပ …

အရွိအတိုင္း ယွဥ္မရ
ပကတိ သမိုင္းတင္ၾကေတာ့ …
ကဲ … က်ဳပ္ကိုပဲ
ငတိ ႐ိုုင္းတယ္ ထင္ၾကဦးမလားဗ် …

သင္ကာ (ေရေနာက္)

(တမဒ ကဗ်ာ ဖိတ္ေခၚပြဲ ေတြ႔လို႔ ေမာင္မိုးပြင့္ (ေရၾကည္) စတိုင္လ္နဲ႔ စပ္မိပါတယ္ …

“ေကာင္းရင္ မေရးနဲ႔ (သိုု႔မဟုုတ္) ရွည္ေသာ ကဗ်ာျဖစ္၍ မဖတ္ၾကပါႏွင့္”

“ေကာင္းရင္ မေရးနဲ႔ (သိုု႔မဟုုတ္) ရွည္ေသာ ကဗ်ာျဖစ္၍ မဖတ္ၾကပါႏွင့္”

မင္း … (မင္းဆိုုတာ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုယ္ ေျပာတာ)
ေကာ္မရွင္နာ မင္းႀကီးနဲ႔လည္း ေတြ႔ၿပီးၿပီ …
ေဘာ့မာေလနဲ႔ ေျပာတာလည္း ၾကားၿပီးၿပီ …။
ေရွ႕က ၁၂ မ်ိဳး ဟင္းခ်ိဳထဲလည္း
ရာသီစာ ပိုးမ်ိဳးစံု ခုုန္ဆင္းၿပီးၿပီ …
ကိုုေအာင္ေက်ာ္ကလည္း အဲဒါကိုု အသားစံုအျဖစ္ က်ိဳၿပီးၿပီ …
ဟင္းအိုုးကိုု ကုုန္းအခ် …
သူ႔မ်က္စိ အတုုကပါ ဟင္းအိုုးထဲ ခုုန္ဝင္ …
အိုု … အသင္ေလာက …
ရီရတယ္ဆိုုတာတြဟာ
တကယ္ေတာ့ မရီရပါ …။
(ရီ၏ စာလံုုးေပါင္း အမွန္မွာ ရယ္ ျဖစ္သည္။)
ထုုိေန႔ ဤေန႔က မနက္ပိုုင္း ေနျဖာ
ညေနမွာ မိုုးက်
ပူျပင္းျခင္းက ကန္ထရိုုက္ရေနတယ္
လွတယ္လိုု႔ ေျပာရမွာလည္း ခက္ပါဘိ မပန္းမံႈ
တြံေတးသိန္းတန္ အငံုုစိတ္ေတြက
စပါးကိုု အနီစိုုက္ေၾကာင္း ေျပာျပၾကတယ္ …။
ေရြးေကာက္ပြဲ၏ ၿငိမ္သက္ျခင္းကိုု ေျပာပါ …
လက္သန္းမ်ား၏ သက္ေသတည္မႈကိုု လိပ္ျပာလံုၾကပါ …
လူေတြဟာ ကိုၿငိမ္းေမာင္ကိုု စိတ္နာၿပီး
မျမဝင္းကို ဝင္ကယ္ၾကတယ္ …။
ေကာင္းကင္ဟာ ဒီ့ထက္ပိုုျပာတယ္ …
ေျမျပင္ဟာ ဒီ့ထက္ ပိုုမာတယ္ …
အဲဒီ ႏွစ္ခုုၾကား ယံုုၾကည္ခ်က္ေတြက
ဆြဲ ကပ္ႏိုုင္ေလာက္ေအာင္ ခိုုင္မာေသးရဲ႕ …
ေမာ္လ္ဒိုုက္နဲ႔ ကေနဒါ
ဒီမွာ ေရႊ႕ထားတာ မဟုုတ္ဘူး …
ေမ့ထားတာေတြကေန ဖုုတ္ဖက္ခါ ထလာတာ …။
ႏွစ္ ငါးဆယ္ အိပ္မက္
အသစ္တရားေတြရဲ႕ အတိမ္အနက္ကိုု
အျဖစ္တရားေတြနဲ႔ ခ်ိန္စက္ေနပါတယ္ …။
သင္ကာ
၁၄၊ ႏိုုဝင္ဘာ၊ ၂၀၁၅

Kooe Art Studio (b)

ယုဇနၿမိဳ႕ေတာ္ …
ေရညွိတက္ အခန္းမ်ား …
ေရလႊမ္းတဲ့ လမ္းေတြ …
အရက္တပုလင္း …
၁၀ သိန္းတန္ ပန္းခ်ီကားနဲ႔ ဝမ္းေရး ၁ သိန္း …
ကုလားဝဲ တံတား …
လူမသိ သူမသိ ဝိဥာဥ္လြင့္ အေရာင္ အတၱမ်ား …။

မူႀကိဳတက္မယ့္ သမီးေလးအတြက္ စကတ္တထည္ …
ေငြျဖစ္ဖို႔ အတြက္ ေဆးျပန္အုပ္လိုက္ရေသာ ပန္းခ်ီကားမ်ား …
မာနနဲ႔ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္တထုတ္ …
အေတြးအေခၚနဲ႔ ျမည္းေသာ ေဆးလိပ္တိုတထြာ …
မိုဒီဂလ်ာနီနဲ႔ ခင္ေမာင္ရင္ …။

ဝင္ခ်င္သလိုဝင္ ထြက္ခ်င္သလို ထြက္ေသာ ေနမ်ား … လမ်ား …
ေဆးမ်ားမ်ား ကြမ္းယာတယာ …
နာေရးေၾကာ္ျငာတခု …
ကိုေက်ာ္သူ မေခၚအားဘူး
ပန္းခ်ီကားေရာင္းၿပီး အသုဘခ်မလို႔ပါ …
အႏုပညာ အသီးသီးမွာ
ေသၿပီးမွ ေစ်းႀကီးတတ္တာ …
ပန္းခ်ီရဲ႕ က်ိန္စာလား …
ထမင္းတလုပ္ စုတ္တခ်က္ ဘဝမ်ား …။

အရက္တပုလင္းကို ေသမင္းထံက ဆြဲလုထားရ …
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားက မငိုႏိုင္ မရယ္ႏိုင္ …။

စသည္ျဖင့္ စသည့္ျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ …
ရင္ထဲမွာ မခြဲရေသးတဲ့
ဇာတ္ညႊန္း အစိမ္းလတ္လတ္ေတြေပါ့ …

သင္ကာ

Poem-Untitle

“…………………………………”

က်က္သြားတဲ့ အနာဒဏ္ရာေတြဟာ
စိတ္ထဲမွာ
ေပ်ာက္သြားတာမ်ိဳး
မဟုတ္ဘူး …။

ဒီေလွထဲ ကိုယ္တေယာက္တည္းလား
ဆိုေတာ့လည္း
မဟုတ္ဘူး …။

အတိတ္နဲ႔ ပစၥဳပၸန္ဟာ
သတ္သတ္ဆီလား
ဆိုေတာ့လည္း
မဟုတ္ဘူး …။

ဝါးၿပီး မ်ိဳခ်တာလည္း
ခ်ိဳလို႔ မဟုတ္ဘူး …
ဝါးၿပီး ေထြးထုတ္တာလည္း
ခါးလို႔ မဟုတ္ဘူး …။

ႏိုင္ငံေရးမွာ
ျမွားဦးဆိုတာ
ခ်ိန္ထားတဲ့အေပၚပဲ မူတည္ သတဲ့ေလ …။

တည့္သလား မတည့္သလား
ခါးခ်င္လည္း ခါးလိမ့္မေပါ့ …။

သင္ကာ
၃၁ ၾသဂုတ္ ၂၀၁၅

Kooe Art Studio (a)

ပန္းခ်ီကားေတြကို ၾကည့္တယ္ …
ၾကာနီကန္ ဆရာေတာ္ ၾကားနာတယ္ …
မိုးသံေတြ နားေထာင္တယ္ …
သမီးေလးကို သခ်ၤာသင္တယ္ …
ဂ်က္ ဒင္နီယယ္ဖြင့္တယ္ …
ႏို္င္ငံေရးစကား မေျပာရ …။

ကမာၻတခုမွာ
ကဗ်ာတခုခုေတာ့ ရွိတယ္ …။

အေရာင္ႏွင့္ စုတ္တံမ်ား …
စကားလံုးႏွင့္ က်မ္းဂန္မ်ား …
ထုသားေပသားက် ျဖတ္သန္းမႈႏွင့္ လူမ်ား …
တေနရာမွာဆံုဖို႔ ပ်ံသန္းသြားေနၾကတုန္း …။

ကမာၻတခုမွာ
ကဗ်ာတခုခုေတာ့ ရွိတယ္ …။

သင္ကာ
၁၆ ဇူလိုင္ ၂၀၁၅

သိမႈေဗဒမ်ား

ဒုတိယအေခါက္ ဖတ္တဲ့
အာရင္ဘတ္ရဲ႕ စာအုပ္က
က်ဳပ္အခ်ိန္ေတြကို ခိုးခိုးသြားတယ္ …

ဒါေပမယ့္
စကားလံုးေတြရဲ႕
အေရာင္ေျပာင္းမႈေတြက္ို ျမင္ေနရလို႔
သိမႈေဗဒေတြကို လိုက္ဖမ္း …

တျပစီတိုင္းမွာ …
သူ႔ခ်ည္းပဲ လြမ္းေနေတာ့
မခက္လား …

သင္ကာ
(ဒီေန႔ ေစာေစာ)