မိန္းမထက္ ေကာင္း

ဦးဇင္း ဦးၿဖိဳး ဆြမ္းခ်က္ ေကာင္းပုံကို မန္လည္ဆရာေတာ္ စာစပ္ပုံ။

မန္က်ည္းရြက္တဆုပ္
ဆီဆယ္မွုတ္-ငါးကိုးဆယ္။

ပဲႀကီးေလွာ္ အီအီႏွင့္
ၾကက္သြန္နီ စလယ္ေလာက္
ေရာေႏွာလို႔နယ္။

ဒို႔အမယ္-အစ္မႀကီးတို႔
သည္နည္းကိုေတာ့ နားမလည္
သင္း တကယ္ အလြန္ေကာင္း။

ဟင္းအခ်က္မေတာ့
နတ္သုဒၶါ ယွဥ္မဖက္ေလႏွင့္
တို႔ ဦးၿဖိဳးက ဧတဒဂ္ပါတဲ့ဗ်ာ
မိန္းမထက္ ေကာင္း။

(အဲဒီဘက္ ေဒသေတြက ကိုရင္၊ ဦးဇင္း၊ ဆရာေတာ္ေတြကို ငယ္မည္ေတြ တပ္ေခၚၾကတယ္။ ကိုရင္ ေက်ာ္ေလာ၊ ဦးဇင္း ထြန္းျမင့္၊ ဦးဇင္း ေဝလင္း … တဲ့။ ရန္ကုန္ သြားေဆးတကၠသိုလ္ ေရွ႕တည့္တည့္က ဝါဆိုဦးေက်ာင္းဟာ မန္လည္ အဆက္အႏြယ္ ေက်ာင္းပဲ။)

ကဗ်ာဆရာ ေမြးျမဴျခင္း

ဒီကဗ်ာကေတာ့ ၂၀၀၃ ေမလ ၁၅ ရက္လို႔ ေန႔စြဲတပ္ထားတယ္။ က်ေနာ္က ကဗ်ာေရးမယ္လို႔ ေျပာတဲ့အခါ ကိုယ့္အေပၚ ေပးတဲ့ မွတ္ခ်က္ေတြကိုက ကဗ်ာဆန္ေနလို႔ ကဗ်ာျဖစ္သြားတာ။ စိတ္ဝင္စားမွာပါ။ ဖတ္ၾကည့္ေပါ့။ ေနခဲ့တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ေလးကို ျမင္လိမ့္မယ္။ ေခါင္းစဥ္ကေတာ့ ရင့္ခ်င္ ရင့္လိမ့္မယ္။
****

“ကဗ်ာဆရာ ေမြးျမဴျခင္း”

“ျမစ္ကို အလ်ားလိုက္ ကူးမလို႔လား” … တဲ့။ (ဆရာ ေလးကိုတင္)
ေရးလက္စ စကားလံုးေတြ က်ကြဲသြားတယ္
ဆြံ႔အဖို႔ မဟုတ္ဘူး
ငါ့ ပုခံုးေတြ ေမာင္းျပန္တင္ဖို႔ …။

“စကားလံုးေတြ ေလာ္မာစမ္းပါ” (ကဗ်ာဆရာ တိုးေႏွာင္မိုး)
အာဏာရ အဘိဓာန္ တအုပ္လို
ျမွဳပ္ကြက္ေတြ ေဖာ္ေပးမယ့္ ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔
တေယာက္ကလည္း
ပုလင္းထဲက ေခါင္းထုတ္ၿပီး ေအာ္လိုက္တယ္ …။

“အာသာေျဖဖို႔လား”
“လူတန္းစား တရပ္လား” … တဲ့။ (စိုးခက္မင္း)
ထိုင္ခံုတလံုးကို ခံတပ္လုပ္
လက္ဖက္ရည္ခြက္ေတြနဲ႔ က်ားကြက္ထိုးရင္း
ဂႏၳဝင္ကို အာခံဖို႔ ေမးခြန္းထုတ္တယ္ …။

ကဗ်ာဆရာရဲ႕ တေန႔တာမွာ
ညေနဟာ အစီအစဥ္ အက်ဆံုး
ဆံုမွတ္လမ္း …
ဆံုမွတ္ဆိုင္ …
မကြဲျပားတဲ့ အိပ္မက္ေတြနဲ႔
ညတိုင္း … ညတိုင္းကို က်က်နန ထုတ္ပိုးရင္း …။

(မူလလက္ေဟာင္း သင္ကာ)

ဝႆန္မိုး (ခ) ေအာင္ႏိုင္ဝင္း ေျပာတဲ့ ေက်ာ္သာဒြန္း

ဇံုးတေလ ဇံုးတေလနဲ႔
အၿပံဳးေတြ ဆင္ခဲ့သူ …။

က်ဥ္းေျမာင္းလွတဲ့ အခန္းတြင္းမွာ
အႏုပညာ ေဇာေတြနဲ႔
အေမာက္ေတြ ေဖာက္ေနသူ …။

အရပ္ရွည္သေလာက္
အႏုပညာေပၚ စိတ္ရွည္သူ
ခုေတာ့ကြာ
အသက္ရွည္မသြားဘူး …။

ေတာက္ …။

“ေအာင္ႏိုင္ဝင္း Watthan Moe Anw”

(*ဇံုးတေလ – ေဇတလံုး)

ပန္းခ်ီ ေကမိုးကို ေျပာတဲ့ ေက်ာ္သာဒြန္း

ဟေယာင္ ျမစ္ေျခသား
အျပစ္ေတြ မပြားေတာ့ဘူး
အခ်စ္ေတြနဲ႔ စကားေျပာမယ္ …။

ခင္ဗ်ား ေနလို႔ရရဲ႕သားနဲ႔
ခင္ဗ်ား ေပလို႔ ေသရၿပီ …။

ဆန္းေတာ့ မဆန္းဘူး
ခု ခင္ဗ်ား သြားလို႔ရာသြားပါ
ေနလိုက က်ေနာ့္ အခန္းဟာ
ခင္ဗ်ားအတြက္ တံခါးမရွိ … ဓားမရွိ
ဝီစကီ အျပည့္ရွိေနတယ္ …။

ဒါပဲ …။

“ေကမိုးမို Kay Moe Ko”

ပန္းခ်ီ ပိုးဒီလြန္ေျပာတဲ့ ေက်ာ္သာဒြန္း

အရွည္ႀကီး
မင္းကြာ … ငါေျပာခဲ့ပါလ်က္နဲ႔
အရက္က လူေတြ ေသာက္ဖို႔ …။

ဒါေပမယ့္ …
အရက္က … ငါတို႔ကို ျပန္မေသာက္ေစနဲ႔
အဲဒီလို ေျပာပါလ်က္နဲ႔ …။

မင္းက … အာဇာနည္ေန႔
ဥၾသဆြဲသံနဲ႔ အတူ
အလံထူသြားတာလား
ေအး … မေျပာေတာ့ဘူးကြာ
မင္းက ခမ္းနားတယ္ …။

“ပိုးဒီလြန္ Poe Delon”

ကိုညိမ္းေအာင္ ေျပာတဲ့ ေက်ာ္သာဒြန္း

ကိုရွည္ႀကီး …
ဦးေအာင္ႏိုင္ကို
သံုးေသာင္းက်ပ္ မေပးပါနဲ႔ေတာ့
အဆင္ေျပသြားပါၿပီ …။

မင္းစိတ္ဓာတ္ကို
ေလးစားပါတယ္ …။

မင္းေကာင္းရာဘံုဘဝ
ေရာက္ပါေစ …။

ေနာင္ဘဝ ပန္းခ်ီဆရာျဖစ္ရင္
ျပန္ဆံုခ်င္ေသးတယ္ကြာ
ငါတို႔ ဟာတာတာ ျဖစ္ေနၿပီ …။

“ကိုညိ္မ္းေအာင္ Konyeinaung”

ဧးၿငိမ္းမိုး ေျပာတဲ့ ေက်ာ္သာဒြန္း

ငွက္ဆိုးထိုးသံ မၾကားရဘဲ
တစ္ဖက္ကမ္းကို အရင္ကူးသြားခဲ့တယ္ …

ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဘယ္ဘက္ရင္အံုကို
က်ဳပ္ လက္တစ္စံုနဲ႔ ပုတ္ႏိုးခဲ့ေပမယ့္
ခင္ဗ်ား အိပ္ယာက မႏိုးထႏိုင္ေတာ့ဘူး …

မီးသၿဂိ ၤဳဟ္ေရွ႕ကို
ခင္ဗ်ား ႐ုပ္ကလာပ္ႀကီး အေရာက္
ဥၾသဆြဲသံ ကားဟြန္းသံေတြ
ဆူညံပြက္ေလာ႐ိုက္သြားတယ္ …။

ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္ေျပာခဲ့ဖူးတယ္
ေရွ႕အခန္း ဆက္ ကဖို႔အတြက္
လိုက္ကာေတြ ခ်လိုက္ပါလို႔ေလ …။

အခုေတာ့ဗ်ာ
ပတ္စာခြာ ဖ်ာသိမ္းၿပီး
ခင္ဗ်ားက ပြဲၿပီး မီးေသ လုပ္ရက္တယ္ ….။

“ဧးၿငိမ္းမိုး Ko Hla Moe”

 

>>>>>>>>>>>>