ဖိနပ္ ကုသိုလ္

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္မ်ားစြာတုန္းကပါ …။

ေျမနီကုန္းထိပ္မွာ ဖိနပ္ျပတ္လို႔ဆိုၿပီး ဖိနပ္ဖိုး အလႉခံခံေနရတဲ့ သကၤန္းဝတ္တပါးကို သတိထားမိေၾကာင္း ႐ံုးက ေဘာ္ဒါတေယာက္နဲ႔ စကားစပ္မိတယ္။ ကိုယ့္႐ံုးနားဆိုေတာ့ အေခါက္ေခါက္ ျဖတ္ေနရတာမို႔ သူ႔ဆီလည္း အလႉခံဖူးတယ္၊ က်ေနာ့္ဆီလည္း အလႉခံဖူးတယ္ဆိုတာ ေပၚလာတယ္။ ဒီကိုယ္ေတာ္ကေတာ့ အတူတူပဲ၊ တပါးတည္းပဲ။ ေျပာရရင္ ဖိနပ္ျပတ္တယ္ဆိုၿပီး ဖိနပ္ဖိုးကို လိမ္ေတာင္းေနတာပဲ။

တေန႔ေတာ့ ႐ံုးမွာ ႐ံုးက ဘရားသားႀကီးက ဖိနပ္ျပတ္ေနတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ကို ဖိနပ္ဖိုးလႉခဲ့ရလို႔ သူအတိုင္းမသိ ဝမ္းသာေၾကာင္း ကုသိုလ္မွ်တယ္။ “ေျမနီကုန္း ထိပ္ကလား” ဆိုေတာ့ “ဟုတ္တယ္” တဲ့။ ကိုယ့္ေဘာ္ဒါကို အသာလက္ကုတ္ၿပီး မေျပာဖို႔ အခ်က္ျပလိုက္တယ္။ ကြယ္ရာက်ေတာ့ သူလည္း အလိမ္ထိလာၿပီးဆိုေတာ့ ရယ္မိၾကေပမယ့္ မေျပာျပဖို႔ သေဘာတူလိုက္တယ္

ေျပာလိုက္ရင္ သူ႔စိတ္သ႑န္မွာ ရွိၿပီးသား ကုသိုလ္ေတြ ပ်က္ျပယ္မယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေဒါသျဖစ္ရင္ အကုသိုလ္က အဆစ္ျဖစ္ဦးမယ္။ မေျပာဘဲ ႏႈတ္ဆိတ္ေနလိုက္ေတာ့ သူ႔ကုသိုလ္ တကယ္ရတယ္ပဲ ခုထိ သူထင္ေနတယ္။